بحثی که دولت یازدهم از روز های اول بر روی آن بسیار مانور داده بحث این موضوع ست که دولتمردان درنظر دارند سکان مدیریتی کشور را در مسیر" بهبود وضعیت کسب و کار" حرکت دهند. حال می خواهیم ببینیم که آیا قرار دادن این موضوع به عنوان "ابر موضوع" کشور و آن هم از سوی این دولت تازه نفس درست است یا خیر؟

البته این که وضعیت کشور در این مسیر حرکت کند به عینه وبه ظاهر نه تنها به ضرر کشور نسیت بلکه می تواند به پیشرفت کشور بسیار کمک کند. اما باید دید که آیا می شود به هر قیمتی این موضوع را دنبال کرد ؟

لازم به ذکر است که این موضوع، موضوعی ست که حتی مجلس محترم جمهوری اسلامی و خیلی دیگر از نهاد های اجرایی کشور به دنبال امتیاز دهی به آن می باشند و فعالیت ها و تصمیم گیری های خود را با توجه به این موضوع انجام می دهند.

اگر بهبود فضای کسب وکار  در دستور کار اول همه نهاد های کشورقرار گیرد ، تالی آن این است  که ما فعالیت کشور و برنامه ریزی و بودجه ریزی کشور را در این مسیر مشخص کنیم و کاملا این اصل را حکمفرما کنیم: که سیاست وفرهنگ مان باید در ذیل و زیر پایه اقتصاد کشور قرار دهیم. یعنی مثلا نباید در کشوری قانونی تصویب شود که در آن تولید کشور عقب بیافتدحتی اگر به نفع فرهنگ اسلامی باشد . با این دید نهاد های تربیتی باید در مسیر تربیت نیروی تولید و خدمات کشور قدم بردارند و تکنسین و متخصصان این بخش را آماده به کار کنند.

 در این رویکرد است که آموزش و پرورش کشور عملا رویکرد تربیتی خود را تغییر داده و در مسیر تربیت نیروی تولید کشور گام برمی دارد، که از نتایج آن عدم تربیت صحیح اسلامی و عدم یادگیری چگونگی اداره زندگی از سوی  دختران و پسران می باشد.

خطر بزرگتری که این دیدگاه همراه با خود دارد، تغییر نگاه به جنس زن، است  . زیرا از دید سرمایه داران وتولیدکنندگان زنان نیروی کار ارزان قیمت می باشند و برای بهبود وضعیت تولید ، نمی توانیم از نصف جامعه (که بانوان می باشند)غفلت کنیم و از آنهااستفاده نکنیم. کاملا واضح است که با این نگاه نقش مادری و همسری، نقش های دوم قرار می گیرد و مادر از تربیت صحیح فرزندان و قرار گرفتن محل سکینه برای شوهر باز می ماند و این یک خطری بسیار بزرگ برای نهاد خانواده می باشد، که با آن روبرو هستیم.

البته وابسته گی به سرمایه داران و ایجاد فضای بودجه دهی فراوان به آنها و همچنین سوق دادن سیاست کشور به سمت ایجاد تعامل با دیگر کشورهای دیگر، از خطرات این نگاه  به فضای تصمیم گیری کشور می باشد.